Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ferociae N F

  • 1 ferocia

    fĕrōcĭa, ae, f. [ferox], a wild or untamed spirit, fierceness, in a good or bad sense (class.).
    I.
    In a good sense, spirit, courage, bravery:

    infirmitas puerorum et ferocitas juvenum et gravitas jam constantis aetatis et senectutis maturitas naturale quiddam habet,

    Cic. de Sen. 10, 33:

    Romana virtus et ferocia,

    Liv. 9, 6 fin.:

    ferociam animi in vultu retinens,

    Sall. C. 61, 4:

    si quid ardoris ac ferociae miles habuit,

    Tac. H. 2, 76 fin.:

    plus tamen ferociae Britanni praeferunt, ut quos nondum longa pax emollierit,

    id. Agr. 11 fin.; cf.:

    virtus ac ferocia,

    id. ib. 31:

    ardor ac ferocia,

    id. H. 2, 76:

    ferociā verborum militem incendebat,

    id. ib. 4, 71.—
    II.
    In a bad sense, savageness, ferocity.
    A.
    Prop.: ferocitate atque ferocia, Pac. ap. Non. 490, 19: qui comperit ejus vim et effrenatam illam ferociam, Cic. Fragm. ap. Non. 492, 3 (Rep. 5, 8 ed. Mos.):

    arrogans atque intoleranda ferocia,

    id. Agr. 2, 33, 91; 2, 35, 96:

    per communes liberos oravit exueret ferociam,

    Tac. A. 2, 72:

    ingeniorum,

    Vell. 2, 115, 3:

    stolida mentis,

    Ov. Hal. 58.—
    B.
    Transf., of wine, harshness, roughness:

    vini,

    Plin. 14, 19, 24, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > ferocia

  • 2 ferocia

    ferōcia, ae f. [ ferox ]
    1) беззаветная храбрость, неустрашимость, отвага (virtus ac f. T)
    2) дикость, необузданность (intoleranda f. C); высокомерие ( ferociae flatus Amm)

    Латинско-русский словарь > ferocia

  • 3 detero

    dē-tero, trīvī, trītum, ere, abreiben, abscheuern, abreibend abnutzen, I) eig.: a) im allg.: haec (metallene usw. Gegenstände) igitur minui, cum sint detrita, videmus, Lucr.: calces deteris, du trittst mir die Fersen ab, Plaut.: cur iniusto cotidie iugo boum colla deterimus? Ps. Quint. decl.; vgl. a catena collum detritum cani, Phaedr.: deteret invalidos et via longa pedes, Tibull.: det. fores divitum, det. viduarum postes et orborum limina, v. Aufwartenden, Amm.: libentius dabo statuas quam vestem et quod usus brevis deterit, Sen.: has tabellas quondam nostris manibus detriverat usus, Prop.: quam minimum usu deteri (v. Gold), Plin.: vestis usu detrita, Plin.: detrita tegmina, Tac.: omnia vincula detrito fune cadunt, Prop. – b) als t. t. des Ackerbaues, die Hülsenfrüchte mit der Dreschwalze ausreiben, od. vom Vieh austreten lassen, ausdreschen, frumenta, Col.: in area detrita frumenta, Col.: lini semen et milium detritum, Col.: segetem nemo deterat, Vopisc. – II) übtr.: a) entfernend abreiben, abschleifen, det. sibi multa, Hor. sat. 1, 10, 69: multum inde decoquent anni, multum ratio limabit, aliquid velut usu ipso deteretur, Quint. 2, 4, 7. – b) vermindernd abreiben, Abbruch tun, schmälern, verwischen, Passiv deteri auch = schwinden, vergehen, dum pudor... vetat laudes egregii Caesaris et tuas culpā deterere ingeni, Hor. carm. 1, 6, 10 sq.: quantum detritum est famae! Sil. 7, 247: si quid ardoris ac ferociae miles habuit, popinis et comissationibus et principis imitatione deteritur, Tac. hist. 2, 76: necesse est deteratur fulgor, Quint. 10, 5, 16: nimia cura deterit magis quam emendat, Plin. ep. 9, 35, 2. – c) abnutzend abreiben, abnutzen, detrita bellis Suessa, mitgenommen, Sil. 8, 399: qui ab alio genere vitae detriti iam et retorridi ad litterarum disciplinas serius adeunt, Gell. 15, 30, 1. – d) Partiz. detritus = durch öftern Gebrauch gang u. gäbe geworden = alltäglich, gewöhnlich, illa in agendis causis iam detrita, jene in den gerichtlichen Verhandlungen schon abgedroschenen Redensarten, Quint. 8, 6, 51.

    lateinisch-deutsches > detero

  • 4 ferocia

    fĕrōcĭa, ae, f. [st2]1 [-] caractère violent, violence. [st2]2 [-] fierté, orgueil, présomption, air hautain. [st2]3 [-] courage, bravoure, audace, fougue, vaillance. [st2]4 [-] naturel sauvage, air farouche, barbarie, cruauté, férocité.    - ferociam vini frangere, Plin.: adoucir la dureté du vin.
    * * *
    fĕrōcĭa, ae, f. [st2]1 [-] caractère violent, violence. [st2]2 [-] fierté, orgueil, présomption, air hautain. [st2]3 [-] courage, bravoure, audace, fougue, vaillance. [st2]4 [-] naturel sauvage, air farouche, barbarie, cruauté, férocité.    - ferociam vini frangere, Plin.: adoucir la dureté du vin.
    * * *
        Ferocia, ferociae, pro Ferocitate. Cic. Fierté et arrogance, Felonnie.

    Dictionarium latinogallicum > ferocia

  • 5 detero

    dē-tero, trīvī, trītum, ere, abreiben, abscheuern, abreibend abnutzen, I) eig.: a) im allg.: haec (metallene usw. Gegenstände) igitur minui, cum sint detrita, videmus, Lucr.: calces deteris, du trittst mir die Fersen ab, Plaut.: cur iniusto cotidie iugo boum colla deterimus? Ps. Quint. decl.; vgl. a catena collum detritum cani, Phaedr.: deteret invalidos et via longa pedes, Tibull.: det. fores divitum, det. viduarum postes et orborum limina, v. Aufwartenden, Amm.: libentius dabo statuas quam vestem et quod usus brevis deterit, Sen.: has tabellas quondam nostris manibus detriverat usus, Prop.: quam minimum usu deteri (v. Gold), Plin.: vestis usu detrita, Plin.: detrita tegmina, Tac.: omnia vincula detrito fune cadunt, Prop. – b) als t. t. des Ackerbaues, die Hülsenfrüchte mit der Dreschwalze ausreiben, od. vom Vieh austreten lassen, ausdreschen, frumenta, Col.: in area detrita frumenta, Col.: lini semen et milium detritum, Col.: segetem nemo deterat, Vopisc. – II) übtr.: a) entfernend abreiben, abschleifen, det. sibi multa, Hor. sat. 1, 10, 69: multum inde decoquent anni, multum ratio limabit, aliquid velut usu ipso deteretur, Quint. 2, 4, 7. – b) vermindernd abreiben, Abbruch tun, schmälern, verwischen, Passiv deteri auch = schwinden, vergehen, dum pudor... vetat laudes egregii Caesaris et tuas culpā deterere ingeni, Hor. carm. 1, 6, 10 sq.:
    ————
    quantum detritum est famae! Sil. 7, 247: si quid ardoris ac ferociae miles habuit, popinis et comissationibus et principis imitatione deteritur, Tac. hist. 2, 76: necesse est deteratur fulgor, Quint. 10, 5, 16: nimia cura deterit magis quam emendat, Plin. ep. 9, 35, 2. – c) abnutzend abreiben, abnutzen, detrita bellis Suessa, mitgenommen, Sil. 8, 399: qui ab alio genere vitae detriti iam et retorridi ad litterarum disciplinas serius adeunt, Gell. 15, 30, 1. – d) Partiz. detritus = durch öftern Gebrauch gang u. gäbe geworden = alltäglich, gewöhnlich, illa in agendis causis iam detrita, jene in den gerichtlichen Verhandlungen schon abgedroschenen Redensarten, Quint. 8, 6, 51.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > detero

  • 6 ferōcia

        ferōcia ae, f    [ferox], wildness, fierceness, spirit, courage, bravery: iuvenum: Romana, L.: ferociam animi in voltu retinens, S.: equi, Ta.— Barbarity, ferocity: intoleranda: gladiatoris.
    * * *
    fierceness, ferocity; insolence

    Latin-English dictionary > ferōcia

  • 7 detero

    dē-tĕro, trīvi, trītum, 3, v. a., to rub away, to wear away, to wear out (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Caes.).
    I.
    Prop.:

    strataque jam volgi pedibus detrita viarum saxea,

    Lucr. 1, 315:

    a catena collum detritum cani,

    Phaedr. 3, 7, 16; so,

    vestem usu,

    Plin. 8, 48, 73, § 191; cf.:

    detrita tegmina,

    Tac. A. 1, 18:

    aurum usu,

    Plin. 33, 3, 19:

    pedes (viă longă),

    Tib. 1, 9, 16:

    frumenta,

    to thresh out, Col. 1, 6, 23; cf.

    milium,

    id. 6, 12, 4:

    scillam,

    id. 6, 27, 10:

    telephion,

    Plin. 27, 13, 110, § 137:

    calces deteris,

    you tread on my heels, Plaut. Merc. 5, 2, 111.—
    II.
    Trop., to diminish in force, to lessen, weaken, impair:

    laudes Caesaris culpă ingeni,

    Hor. Od. 1, 6, 12:

    aliquid velut usu ipso,

    Quint. 2, 4, 7:

    fulgorem,

    id. 10, 5, 16:

    si quid ardoris ac ferociae miles habuit, deteritur, etc.,

    Tac. H. 2, 76 fin.:

    ab alio genere vitae detriti jam,

    Gell. 15, 30, 1:

    quantum detritum est famae,

    Sil. 7, 247:

    detrita bellis Suessa,

    id. 8, 399:

    detereret sibi multa Lucilius,

    would polish his verses, Hor. S. 1, 10, 69 (cf. just before, v. 65, limatior).— Absol.:

    nimia cura deterit magis quam emendat,

    Plin. Ep. 9, 35 fin. — Hence, * dētrītus, a, um, P. a., worn out, trite, hackneyed (for which in Cic. contritus):

    illa in agendis causis jam detrita,

    Quint. 8, 6, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > detero

  • 8 magnitudo

    magnĭtūdo, ĭnis, f. [id.], greatness, size, bulk, magnitude (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Silvestres apes minores sunt magnitudine, in size, Varr. R. R. 3, 16, 19:

    mundi,

    Cic. Off. 1, 43, 154:

    maris Aegaei,

    id. Fin. 3, 14, 45:

    fluminis,

    Caes. B. C. 1, 49:

    corporum,

    id. B. G. 1, 39:

    ad fabae magnitudinem,

    of the size of, as large as, Cels. 5, 25, 4:

    habebat ursos ferociae ac magnitudini suae simillimos,

    Lact. Mort. Pers. 21, 5:

    Goliath quidam, vir mirae magnitudinis et roboris,

    Sulp. Sev. Chron. 1, 34, 3:

    elephantus ferus infinitae magnitudinis ultro se obtulit,

    Just. 15, 4, 19.— Plur.:

    magnitudines regionum,

    Cic. Phil. 13, 3, 5.—
    B.
    Of number and amount, a great number, great quantity, abundance, great amount:

    copiarum,

    Nep. Dat. 1:

    fructuum,

    Cic. Agr. 2, 35, 95:

    pecuniae,

    id. Rosc. Am. 7, 20:

    quaestus,

    id. Verr. 2, 5, 9, § 22.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., greatness, vastness, extent:

    magnitudo et vis amoris,

    Cic. Fam. 2, 7, 2:

    acerbitatis et odii,

    id. Deiot. 11, 30:

    beneficii,

    id. Fam. 1, 7, 2:

    periculi,

    id. Quint. 2, 6:

    doloris,

    Plin. 25, 3, 7, § 24:

    ingenii,

    id. 25, 2, 3, § 7:

    animi,

    greatness of soul, Cic. Part. 23, 81.— Rhetorically: vocis, the strength or compass of the voice, Auct. Her. 3, 11, 20.— Of time: dierum ac noctium magnitudines, length, Plin 36, 10, 15, § 72.—
    B.
    In partic., rank, dignity (post-Aug.):

    imperatoria,

    Tac. A. 16, 23:

    infra tuam magnitudinem,

    beneath your dignity, id. ib. 14, 54. —Hence, in late Lat., as a title of honor, highness, excellency:

    magnitudo tua,

    Cassiod. Var. 9, 13; Cod. Just. 1, 27, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > magnitudo

См. также в других словарях:

  • CHTHONIUM — festum erat, quod in honorem Cereris ab Hermionensibus eximiâ veneratione celebrabatur, in quo boves visendae magnitudinis, et ferociae, Deae sacerdotem, infrimam, et vetrulam mulierculam sponte sequebantur, velut ultro se immolationi offerentes …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»